"O gün arayasım tuttu, demek ki son görüşmemizmiş..."

İsias Otel enkazında yaşamını yitiren genç turizm rehberlerindendi İmran Aydoğdu… Henüz 25 yaşındaydı. Geride hayalleri ile birlikte acısı hiç dinmeyen gözü yaşlı bir aile bıraktı.

Anne Seher Aydoğdu, baba Kadir Aydoğdu ve abla İrem Aydoğdu, adalet için diğer tüm aileler gibi her duruşmada Adıyaman’dalar…

Her seferinde acıları daha da katlanan Aydoğdu ailesinin isteği de “olası kast”la yargılama…

MYK Haber, duruşma devam ederken Adıyaman Adalet Sarayı önünde anne Seher Aydoğdu ve baba Kadir Aydoğdu’ya mikrofon uzattı.

Anne ve babanın dinmeyen acısı ve özlemi, konuşmalarının her cümlesine yansırken, yaşlar da gözlerden hiç eksik olmadı. Kızlarını, son görüşmelerini, kardeşi ile olan bağlarını ve hayallerini, hasretle ve kederle anlattılar.

Boğazı düğüm düğüm olan anne Seher Aydoğdu, İsias Otel’de yaşamını yitiren Şampiyon Melekler’in ailelerine de minnettar. Kıbrıslı ailelerin varlıklarının kendilerini güçlü kıldığını anlatan Aydoğdu, şunları söyledi:

“Buraya gelmek bizi tekrar tekrar yıkıyor, çocuğumun adaleti sağlanması için gelmek zorundayım.

Kıbrıs halkıyla birlik olduk, inşallah dava bizim istediğimizi gibi sonuçlanır. Biz onları, onlar bizi çok sevdik. Bize sahip çıktılar. Biz kendimizi kimsesiz gibi hissediyoruz, iyi ki onlar var diyoruz, artık onlara sarıldık.

İmran çok mutlu ve yaşam dolu biz çocuktu, gittiği yere mutluluk saçardı.

Deprem günü iki kere konuştuk. ‘Beni Ankara’ya almaya gelir misiniz?’ demişti. Yavrum bizi buralara çağırıyormuş demek ki, ‘Beni enkazda bırakmayın.’ demek istiyormuş…

Her gün boğazıma sarılıp ‘Anne bana kardeşimi ver, ben kardeşimsiz yaşamıyorum’ diyor diğer kızım… Çünkü onlar her şeylerini birlikte yapıyorlardı.”

Kızı için küpe takarak Adıyaman’a gelen baba Kadir Aydoğdu da gözyaşları içinde kızıyla kurdukları hayalleri anlattı:

“Ben kızımla Adıyaman’a gelmeden Hatay’da konuştum. Vegandı, son konuşmamızdı. Kabak tatlısı yiyeceğini söylemişti, ‘Ben de kızım bir kere vegan orucunu boz da oraya gitmişken künefe ye benim için’ demiştim. Gülüşmüştük. Aramazdım gittiği yerde normalde o gün arayasım tuttu, demek ki son görüşmemizmiş.

Onunla beraber kulağımız delirecektik, küpe takacaktık… Kulağıma şimdi onun için küpe takıyorum.

Bıraktığı emanetler sayesinde ayaktayız. Onlara bakıyoruz, sokak hayvanlarına bakıyoruz. O gittikten sonra üç kediye daha kapımızı açtık.”

Doktor olan abla İrem Aydoğdu ise annesine sarılarak kardeşine olan özlemini anlatmayı tercih etti.